Monthly Archives: April 2015

พระราชวังแห่งวัฒนธรรม หรือโรงละครแห่งชาติกับการเต้นซาปิน

โรงละครแห่งชาติกับการเต้นซาปินอิสตานา บูดายา มีความหมายว่า พระราชวังแห่งวัฒนธรรม คือโรงละครแห่งชาติที่มีความทันสมัยติดหนึ่งในสิบของโลก เป็นโรงละคนแห่งแรกในเอเชียที่มีอุปกรณ์การแสดงบนเวทีทันสมัยเทียบเท่ากับโรงละคนรอยัล อัลเบิร์ต ฮอลล์ในกรุงลอนลอน ตลอดทั้งปีจะมีการแสดงทางวัฒนธรรมและการแสดงดนตรี คอนเสิร์ต และบัลเลต์สลับกันไป ซึ่งเป็นโรงละครแห่งชาติที่ให้ผู้ชมและนักท่องเที่ยวสามารถได้เยี่ยมชมการแสดงในระดับท้องถิ่นต่างๆ และระดับชาติ พร้อมกับฉาก แสง สี เสียงดนตรีที่ห้อมล้อมด้วยวังแห่งวัฒนธรรมที่ออกแบบมาอย่างเป็นศิลปะ

การเต้นซาปินเป็นการเต้นที่ได้รับความนิยมเป็นอย่างมากในประเทศมาเลเซีย และยังถูกยกเป็นศิลปะการแสดงประจำชาติของมาเลเซีย ในปัจจุบันก็ได้มีการเปลี่ยนรูปแบบการเต้นโดยจะเต้นระหว่างชายกับหญิงเนื่องจากเข้าสู่ยุคสมัยใหม่การเต้นซาปินจะมีการจัดแสดงในช่วงของงานแต่งงาน งานเมาลิด งานเฉลิมฉลองวันเกิดของสุลตาน งานวันชาติของมาเลเซีย รวมไปถึงมีการแข่งขันกันในระดับประเทศด้วย ซึ่งนักท่องเที่ยวส่วนใหญ่จะสามารถรับชมการแสดงในช่วงเวลาดังกล่าว ช่วงเวลานี้เป็นช่วงที่มีการท่องเที่ยวคึกคักเป็นอย่างมากซึ่ง 1 ปี มีไม่กี่ครั้ง และได้รับกระแสตอบรับจากทั่วโลกเป็นอย่างดีการที่นำเอาศิลปะการแสดงมาเป็นจุดขายในอุตสาหกรรมการท่องเที่ยวผนวกกับการแสดงที่ประกอบไปด้วยนาฏศิลป์ที่ได้รับอิทธิพลจากมาเลย์ อินเดีย จีน โปรตุเกส ไทย อินโดนีเซีย อาหรับ ส่งผลให้นโยบายนี้เปิดโอกาสให้นักท่องท่องเที่ยวได้มาสัมผัสกับการแสดงที่เป็นวัฒนธรรมของชาติ รวมถึงได้ตื่นตาตื่นใจกับท่าเต้นอันอ่อนช้อยและมีพลังของการเต้นซาปินจะเห็นว่าแม้การเต้นซาปินจะถูกจัดให้เป็นศิลปะการแสดงแห่งชาติ

การเต้นซาปินไม่ใช่แค่เพียงการเต้นเฉพาะในราชสำนักสุลต่านเท่านั้น แต่ยังได้รับการแพร่หลายไปยังบุคคลธรรมดาหรือสามัญชนก็สามารถใช้การแสดงนี้ได้ ทางรัฐบาลมาเลเซียได้มีการยกระดับและประกาศศิลปะการแสดงการเต้นซาปินขึ้นเป็นมรดกของประเทศและรัฐบาลก็ได้มีการส่งเสริม อนุรักษ์ศิลปะการแสดงนี้เพื่อไม่ให้สูญหายไปเพราะการเข้ามาของวัฒนธรรมสมัยใหม่ที่เกิดขึ้นในปัจจุบัน